Μ' αρέσει να μη λέω πολλά

Μ' αρέσει να μη λέω πολλά
μ' αρέσει να κοιτάω ψηλά
στ' ατέλειωτα τραγούδια

με τη σκιά μου να πετώ,
να πιάνω αστέρια στο βυθό
βυθό της μουσικής σου

Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν
ολόγιομο φεγγάρι στη σκηνή σου

Να 'ταν τα φώτα τα θαμπά
να 'ταν αστέρια φωτεινά
στα χέρια να στ' αφήσω

Μάτια μου ψάξε να με βρεις
ψάξε στους δρόμους της σιωπής
μοναχός θα σβήνω τη μορφή μου

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΤΕΛΕΙΟ ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ.ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΛΛΟ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ....ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΑΝ ΜΟΝΟ 6 ΔΙΣΚΟΥΣ...ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΤΟΡΣ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΑΝ ΜΟΝΟ 6 ΒΙΝΥΛΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΧΑΡΑΓΜΕΝΠΟΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ...

Ανώνυμος είπε...

Mιλάς σε παρελθοντικό χρόνο.Υπάρχουν, συνεχίζουν και ούτε-ίσως- αυτοί να μην ξέρουν αν ναι ή όχι θα βγάλουν κι άλλο δίσκο.Το σημαντικό όμως -ταπεινή μου άποψη- δεν είναι η δισκογραφία για τον καλλιτέχνη αλλά η ζωντανή επαφή (αλλέως πως live) και κει είναι μαστόροι.!!