Σαν φώς

Το φως να παίρνει την ματιά ο χώρος τα όνειρά σου
Και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά
Ότι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου
Να απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά

Και τι δεν μου' χες ορκιστεί και τι δεν μου' χες τάξει
Μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς
Δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι
Και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς

Xωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου
Με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ
Αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε
Αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό

Κορμί που σχίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου
Μνήμες θολές και μια γλυκιά λήθη της λησμονιάς
Στης μοναξιάς τον κόκκινο από αίμα πίδακά του
Που ξεπετάγεται σα φως που φέγγει της στεριάς

Το μαγικό στου φεγγαριού ονειροπόλημά σου
Το' χεις ξεχάσει κι είν' αργά καιρός να κοιμηθείς
Με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου
Τις ώρες που περάσαμε μαζί θα μοιραστείς

Μα εγώ πονώ για σένανε και σιωπηλά υποφέρω
Μήπως τα μάτια που αγαπώ δακρύζουν στα κρυφά
Τι κι αν με πούλησες φτηνά μια νύχτα και το ξέρω
Κάθε στιγμή σε φέρνω εδώ κοιτώντας τα νερά

Χορεύεις με τις μνήμες σου, πετάς με τα όνειρά σου
Αρχαίου δράματος χορός περνάς στην αγορά
Πετάς τα ρούχα σου γυμνός αγγίζεις την χαρά σου
Φωτίζεις μόνο μια στιγμή και ζεις για μια φορά