Μεσημέρι

Μεσημέρι κάψα σου πέρνει το μυαλό,
ταξιδεύεις να κάνεις δεν μπορείς αλλιώς,
μεσημέρι, στα καπηλιά του λιμανιού
και στ' Αλγέρι δυό μάτια σου 'κλεψαν το νού.

Αρρωσταίνεις τα μεσημέρια πας γι' αλλού,
δε χορταίνεις πάντα πεθαίνεις στο Περού.

Μεσημέρι, φιλάς κοράλια στο βυθό,
σ'ένα αστέρι μιλάς μ'ένα παλιό θεό,
μέσημέρι και το κορμί σου να κολάει,
σ΄αγκαλιάζω και η ψυχή μου τραγουδάει.